Podczas okresu Bożego Narodzenia tradycją jest spotkanie opłatkowe naszej wspólnoty. Rok w rok spotykamy się by przy śpiewie kolęd, życzeniach, podczas symbolicznego łamania się opłatkiem dzielić się z najbliższymi radością z narodzenia Pańskiego.
Ósmego stycznia, w Niedzielę chrztu Pańskiego, w mikorskim Sanktuarium św. Idziego spotkało się ponad 150 osób z naszej wspólnoty by wspólną Eucharystią rozpocząć to spotkanie. Ks. bp Łukasz Buzun wraz z ks. Danielem Zarębskim oraz ks. Jarosławem Dębińskim sprawowali Mszę Świętą. Wszystkie posługi zostały wcześniej rozdzielone by ten najważniejszy czas spotkania z Panem Bogiem móc przeżywać w skupieniu.
Homilię wygłosił do nas ks. biskup, który nawiązując do Ewangelii wspomniał chrzest Chrystusa, który sam nie potrzebując oczyszczenia zanurza się w wodzie by ją uświęcić. Poprzez to my zostajemy oczyszczeni i zanurzeni przez Kościół w Chrystusie. To miejsce przyjęcia chrztu jest też symbolem ludzkiego grzechu, czeluści. To symbol tego, że Jezus schodzi do „ciemnych miejsc naszego życia” by nas stamtąd wyprowadzić, właśnie poprzez chrzest. Biskup wspomniał też o Benedykcie XVI który w swoim testamencie pisze o modlitwie. Rolą rodziców jest to by tą modlitwę w rodzinach pielęgnować i jej uczyć poprzez swoje świadectwo. Biskup nawiązał też do modlitwy w intencji rodziców chrzestnych, by wspomnieć ich w naszych modlitwach, bo to oni wszczepili w nas Chrystusa, który daje życie wieczne.
Druga część świętowania miała miejsce na Sali OSP, gdzie gospodarze przyjęli nas przy suto zastawionych stołach. Ta część spotkania rozpoczęła się inscenizacją opartą na Prologu z Ewangelii wg. św. Jana, gdzie ukazana światłość przychodzi byśmy wszyscy mogli stać się dziećmi Bożymi. Bez względu na to kim jesteśmy, czy to bezdomnymi, uchodźcami czy też samotnymi – do nas wszystkich przychodzi sam Chrystus. Staje pomiędzy nami grzesznikami, w doświadczeniu naszej bezradności, naszej biedy, samotności i jest tuż obok. Chrystus jest naprawdę blisko i przychodzi do mnie, ale ja też mogę być dla innych tym który pomaga Go odkryć.

Po słowach, które skierowali do nas organizatorzy wspólnota podzieliła się opłatkiem po czym pomimo panującego gwaru chętni włączyli się we wspólne kolędowanie.

Spotkania takie pokazują jak bardzo potrzebujemy się spotkać, porozmawiać, jak bardzo potrzebujemy wspólnoty. We wspólnocie siła. Począwszy od przygotowania posługi podczas Eucharystii, poprzez świąteczne przygotowanie sali, przygotowanie inscenizacji, kolędowanie, rozmowy i na zakończenie – wspólny czas sprzątania. Ta siła wspólnoty nie bierze się znikąd. Tym który nas zgromadził w to niedzielne popołudnie i tym który nas spaja jest sam Chrystus, teraz ten Nowonarodzony! Ten sam który staje pomiędzy nami grzesznikami, w naszych słabościach, grzechach, ale też ten sam którego spotykamy podczas modlitwy, comiesięcznego dialogu, podczas spotkania kręgu czy swojej posługi i w czasie rekolekcji.

Bogu niech będą dzięki za ten czas, za całą wspólnotę a w szczególności za tych którzy czynnie brali udział w niedzielnym spotkaniu.

Chwała Panu!

Arek.